Natuur nieuws

Er huist een geheimzinnige visser langs de Beentjesgraven. Ik vond een paar weken terug uitwerpselen die bestonden uit visschubben, graten en resten van zoetwaterkreeften bij de stuw ter hoogte van de Zonnehorst en ook langs de Oude Beentjesgraven in de waterberging. Dit kon maar één ding betekenen: spraints! Anders gezegd: poep van een Otter! Afgelopen week lagen op dezelfde plekken zelfs weer verse uitwerpselen. De Otter komt hier dus regelmatig langs! Om hun territorium te markeren leggen ze vaak op strategische plekken spraints neer, deze moeten ze regelmatig verversen. Er huist op dit moment dus minimaal één Otter langs het kanaal. Ik heb ook spraints gevonden waar de Beentjesgraven de Nieuwe Dijk kruist. Het dier ziet dus het gehele kanaal als -langgerekt- leefgebied. 

Een spraint van een Otter langs de Oude Beentjesgraven in de waterberging. Deze bestaat vooral uit resten van zoetwaterkreeften.

 

Door de herinrichting van de Beentjesgraven (in het kader van de Kaderrichtlijn Water) zijn er vanaf 2012 langs het kanaal veel meer natuurvriendelijke, ruige en structuurrijke oeverzones ontstaan. Het is hierdoor voor Otters een veel interessanter leefgebied geworden, alleen ontbreken nog wel veel schuilmogelijkheden op het land, langs het water. In dergelijke 'holts' brengen Otters de dag door om in de schemering weer op pad te gaan. Het zijn echte nachtdieren geworden (noodzakelijk vanwege de eeuwenlange vervolging waar ze aan blootgesteld zijn), het zien van een Otter is dan ook niet eenvoudig!

 

In 2016 heb ik het geluk gehad een Otter te treffen in het Reestdal. Ik heb daar zelfs een filmpje van kunnen maken (zie link hieronder). Het zijn schitterende en speelse dieren!

http://www.youtube.com/watch?v=qkY5xUh07hw

 

Met vriendelijke groenten,

 

Martijn

 

Het was een lang en droog seizoen, dat was op de Zonnehorst goed te merken aan het dieren- en plantenleven. Door de droogte besloot wel een paartje Kieviten tot een late nestelpoging in de door ons beheerde waterberging. Ze waren vermoedelijk ergens anders in de buurt ondergeploegd of weggemaaid en ze deden daarom nog één laatste poging. Het paartje had een prachtig nestje gemaakt in een pol mos. Wie in juni en juli over de dijk door de waterberging liep werd begeleid door een fanatieke Kievit die de 'indringer' probeerde te verjagen en bij haar kroost weg te houden. Met succes, er is minstens één jong vliegvlug geworden. Een mooi resultaat!

Een andere mooie ontdekking was de vondst van minstens drie Kempense heidelibellen in de waterberging, twee mannetjes en een vrouwtje. Dit is een kleine libel die net als de Bandheidelibel wat fladderend rondvliegt en opvallende pijlvormige vlekjes langs het achterlijf heeft lopen. Het achterlijf van de mannetjes is oranje of roodachtig van kleur en ze hebben zwarte poten. Kortom: een prachtig diertje (zie de foto's die ik ervan gemaakt heb hieronder). Dit was tot voor kort een zeer zeldzame libel, die in Nederland alleen in de Kempen (een landsstreek op de grens van Noord-Brabant en België) nog mondjesmaat voorkwam. Totdat een aantal jaar geleden de soort ontdekt werd in de Weerribben. Hier hebben ze zich sterk uitgebreid (en is daar nu heel erg algemeen op veel plekken) en zwerven ze steeds verder weg, op zoek naar nieuw leefgebied (zoals de waterberging). De naam Kempense heidelibel lijkt daarom wat achterhaald, er gaan stemmen op om hem moerasheidelibel of gevlekte heidelibel te gaan noemen..... De waarnemingen op de Zonnehorst zijn de meest oostelijke tot nu toe in Nederland (zie kaartje via deze link). Volgend jaar maar eens kijken of ze zich er succesvol hebben voortgeplant!

 

Tot slot nog even dit: wist je dat je alle interessante natuurwaarnemingen op de Zonnehorst en de waterberging altijd in kan zien via de website waarneming.nl? Ik heb daar twee gebieden in aangemaakt, zie deze link voor waarnemingen van de Zonnehorst en deze voor de waarnemingen uit de waterberging. Dan ben je altijd op de hoogte van de laatste vondsten!

 

Tot zover en hartelijke groenten,

 

Martijn Bunskoek

 

 

 

De afgelopen dagen is het land weer mooi zwart gemaakt voor het nieuwe teeltseizoen. Achter de trekker vloog een hele horde meeuwen die zich tegoed deed aan het vrijkomende bodemleven (goede grond!). Tussen de Kok- en Stormmeeuwen klonk ook een opvallend 'Auw auw'. Dit geluid bleek uit de kelen van twee Zwartkopmeeuwen te komen die zich hadden aangesloten bij de groep. Dit is een hele mooie (en in Overijssel nog erg schaarse) meeuwensoort met een koolzwarte kop, rode snavel en poten en verder een volledig grijs en wit verenkleed (geen zwarte vleugelpunten zoals veel andere meeuwen hebben). Deze meeuw overwinterd langs de kusten van zuidwest Europa en West-Afrika. Vanaf maart keren ze weer terug naar Nederland om te broeden (met name in Zuid- en West Nederland, maar ook steeds vaker in het noorden), een echte lentebode! De soort was nog niet eerder op de Zonnehorst waargenomen, bijzondere waarneming dus! Hieronder een Zwartkopmeeuw die ik een keer bij Kampen heb geschoten (met mijn camera uiteraard...). Via de link kan je kenmerkende roep beluisteren, misschien horen jullie ze de komende weken ook ergens roepen?

 

 

Hier de link naar de roep: http://www.xeno-canto.org/310401 (opname: Joost van Bruggen)

 

Een groeizaam seizoen toegewenst!

 

Groetjes,

Martijn

 

 

 

De zomer is weer ten einde, tijd om een overzichtje te geven van de bijzondere beesten die ik (en anderen) gezien hebben op en rondom De Zonnehorst afgelopen maanden.

 

De libellen doen het heel erg goed in de waterberging. Naast de vele Bandheidelibellen, Tengere grasjuffers en Bruine winterjuffers zag ik ook twee nieuwe en bijzondere soorten voor het gebiedje: Beekoeverlibel (een mannetje, begin juli, zie foto) en een Zwervende heidelibel (begin september). Met name de Beekoeverlibel is erg bijzonder, het blijkt zelfs de op één na noordelijkste waarneming te zijn die van deze soort in Nederland is gedaan! Ik zag een mannetje (te herkennen aan het vrijwel geheel blauw berijpte achterlijf). Het beste kenmerk om de soort van de Gewone oeverlibel (die takke algemeen is in Nederland) te onderscheiden zijn de lange, lichtgekleurde, pterostigma's (de langgerekte cel aan het uiteinde van de vleugelpunt), die is bij de Gewone oeverlibel zwart en wat korter.

 

Beekoeverlibel (mannetje)

 

De Zwervende heidelibel lijkt veel op de andere algemeen voorkomende heidelibellen, maar is altijd te herkennen aan de blauwe onderzijde van de ogen. Op onderstaande foto is dat goed te zien!

 Zwervende Heidelibel

 

Verder met de vlinders. In augustus zag ik een Oranje Luzernevlinder in de waterberging. Zoals de naam al zegt houd de rups van deze soort erg van luzerne of aanverwanten zoals Rode klaver. In zit doet de vlinder jammergenoeg nooit zijn vleugels open. De mooie oranje bovenzijde van de vleugels is dus alleen in vlucht enigzins te zien!

 

Oranje Luzernevlinder (met de vleugels dicht, zoals gebruikelijk)

 

25 augustus was weer de Nationale Nachtvlindernacht op de Zonnehorst. In totaal hebben 12 liefhebbers de moeite genomen om te komen kijken. Ook het aantal nachtvlindersoorten was goed: 63! Mooie soorten waren onder andere Rood weeskind en het prachtige Moerasgoudvenstertje (zie foto). Die laatste is een behoorlijk zeldzame soort! Zie hier voor waarnemingen van die avond en nacht.

 

 

Moerasgoudvenstertje.

 

Dat was het weer voor nu. Het najaarstrek is weer in volle gang, wie weet wat voor zeldzame doortrekker neerstrijkt op de Zonnehorst! Altijd weer spannend!

Hou ook alvast 4 november as vrij in uw agenda, dan is namelijk weer de jaarlijkse natuurwerkdag op de Zonnehorst. Hierover later meer.

 

Groetjes van Martijn